بخور سوز شارژی

خرید بخور سوز شارژی

قبل از خرید بخور سوز شارژی با این محصول بیشتر آشنا بشیم:

دود کردن اسپند برای ضدعفونی کردن محیط و سلامتی بسایر مفید است اما بدلیل لزوم روشن کردن ذغال و دردسرهای آن خیلی کم این کار را انجام میدهیم. اسپند دودکن شارژی این مشکل را کامل حل نموده و دیگر نیاز به آتش و ذغال نبوده و فقط کافی است اسپند را درون

محفظه مخصوص ریخته و دستگاه را روشن کنید. مدت زمان کافی ۲ الی ۴ دقیقه میباشد.

کاربرد بخور سوز و اسپندسوز شارژی

بخور و بخوردان‌ ، بخار یا دود حاصل‌ از تبخیر یا سوزاندن‌ مواد خوشبو و ظرف‌ مخصوص‌ این‌ کار.استفاده‌ از بخور برای‌ ایجاد بوی‌ خوش‌ یا استفاده‌های‌ مذهبی‌، درمانی‌ و نظایر آن‌ قدمتی‌ تاریخی‌ دارد.

از روزگار باستان‌ تاکنون‌ در مراسم‌ و آیینها مواد و روغنهای‌ خوشبو، از جمله‌ چوبها و صمغهایی‌ نظیر اسپند، عود، چوب‌ انار، سرو، صندل‌، عنبر، کندر، لُبان‌ یا لوبان‌ یا ترکیبی‌ از آنها را می‌سوزانند یا تبخیر می‌کنند.در دین‌ زرتشت‌ سوزاندن‌ چوبهای‌ معطر در مراسم‌ مذهبی‌، جشنها و

خانه‌ها، برای‌ خوشنودی‌ ایزدآذر و دور کردن‌ دیوان‌ و شیاطین‌ و عناصر فساد مرسوم‌ بوده‌ است‌.در دین‌ اسلام‌، سوزاندن‌ بخور اهمیت‌ مذهبی‌ خاصی‌ ندارد و صرفاً برای‌ پراکندن‌ بوی‌ خوش‌ در اماکن‌ مقدس‌ به‌ کار می‌رود.البته‌ امروزه‌ مسلمانان‌ هند در مراسمی‌ چون‌ پیوند زناشویی‌،

تولد و جشنواره‌های‌ مذهبی‌ و نیز صوفیان‌ در مراسم‌ خود بخور می‌سوزانند.

بخوردان‌ در فرهنگها و متون‌ مختلف‌ با نامهایی‌ چون‌ آتشدان‌، بخورسوز، بخوره‌، بوی‌سوز، عطرسوز، عودسوز، عودگردان‌، مَدْخَنِه‌، مذبح‌، مجمر، مجمره‌، و منقل‌ از آن‌ یاد شده‌ است‌.

از هزاره سوم‌ تا هزاره‌ اول‌ ق‌م‌ در مناطق‌ تحت‌ سلطه‌ ایلامیها، بخوردان‌ در نقوش‌ برجسته‌ و بر مُهرها تصویر شده‌ است‌.

از بخوردانهایی‌ که‌ از سده‌های‌ اولیه اسلامی‌ تا سده هشتم‌ باقی‌ است‌ می‌توان‌ نتیجه‌ گرفت‌ که‌ اغلب‌ از مفرغ‌، برنج‌، نقره‌ و گاه‌ از طلا ساخته‌ می‌شده‌اند.روش‌ ساخت‌ بیشتر آنها با استفاده‌ از قالب‌ با تزیینات‌ معمول‌ شامل‌ مشبک‌کاری‌، سیاه‌قلم‌، ترصیع‌کاری‌ و کتیبه‌نویسی‌ با مس‌ و نقره‌ و گاه‌ طلا بوده‌ است‌.

اسفند دود کن شارژی

عودسوزهای‌ این‌ دوران‌ چهار شکل‌ اصلی‌ دارند: شکل‌ اول‌، ظرفهای‌ استوانه‌ای‌ کوتاهی‌ با سه‌پایه‌ به‌ شکل‌ پای‌ جانور یا دکمه‌ که‌ برخی‌ درپوشی‌ نیمکروی‌ و معمولاً تزیینی‌ به‌ شکل‌ گل‌ یا پرنده‌ و جز آن‌ در رأس‌ دارند.این‌ ظروف‌ دارای‌ دسته‌ای‌ بلند و یا فاقد دسته‌اند .

شکل‌ دوم‌ شامل‌ ظرفهای‌ استوانه‌ای‌ نسبتاً بلند با کلاهک‌ نیم‌گنبدی‌ و نقش‌ پیکره‌ پرنده‌ در رأس‌ آنهاست‌. این‌ ظروفِ سه‌پایه‌، به‌ شکل‌ پای‌ جانور دارند و تزیینات‌ آنها مشابه‌ گروه‌ اول‌ است‌ .

شکل‌ سوم‌، شامل‌ پیکره‌هایی‌ است‌ به‌ شکل‌ جانورانی‌ چون‌ شیر، خرگوش‌ و پرندگانی‌ چون‌ کبوتر و شانه‌به‌سر، که‌ به‌ صورت‌ یکپارچه‌ یا دو تکه‌ ساخته‌ شده‌ و اغلب‌ با روش‌ «موم‌ گمشده‌» مشبک‌کاری‌ یا قالب‌ریزی‌ شده‌اند و فقط‌ یک‌ سوراخ‌ دارند.

برخی‌ از آنها، هم‌ مشبک‌کاری‌ شده‌اند و هم‌ سوراخ‌ دارند. تزیینات‌ قلمزنی‌ و کتیبه‌ نیز بر آنها دیده‌ می‌شود.

شکل‌ چهارم‌، ظرفهایی‌ تشت‌ مانند هستند که‌ لبه‌ پهن‌ و مسطح‌ آنها، که‌ به‌ صورت‌ مدور یا چند ضلعی‌، به‌ بیرون‌ برگشته‌ است‌. این‌ گروه‌ معمولاً سه‌ یا چهار پایه‌ به‌ شکل‌ پیکره جانورانی‌ چون‌ فیل‌ و شیر دارند.روی‌ لبه‌ و بدنه‌ آنها قلمزنی‌ شده‌ است‌ و کتیبه‌ نیز دارند. نمونه‌های‌

موجودِ این‌ دسته‌، که‌ برای‌ آنها واژه‌های‌ مجمر، مجمره‌ و منقل‌ بیشتر کاربرد دارد، متعلق‌ به‌ سده‌های‌ ششم‌ تا هشتم‌ است.در سده اخیر، تهران‌ و اصفهان‌ از مراکز عمده‌ مشبک‌ کاری‌ آثار فلزی‌، از جمله‌ عودسوزهاست‌ که‌ با نام‌ مشبّک‌ قلعه‌ معروف‌ است‌.

همچنین‌ در چند دهه‌ اخیر، بخور دانهایی‌ از سفال‌ ساخته‌ شده‌ است‌ و از آن‌ جمله‌ نمونه‌ای‌ از کلپورگان‌ در سیستان‌ و بلوچستان‌ است‌ . که‌ کاملاً با الهام‌ از ظرفی‌ کشف‌ شده‌ از شمال‌ غرب‌ ایران‌ متعلق‌ به‌ هزاره‌ دوم‌ ق‌ م‌ ساخته‌ شده‌ است‌.

بخوردانهای‌ سفالی‌ دیگری‌ نیز از گناباد در دست‌ است‌ که‌ لعابدار و در زیر لعاب‌ منقش‌اند .

آتشدانهای‌ کنونی‌ در آتشکده‌های‌ ایران‌ و هند، ظرفهای‌ بزرگ‌ دسته‌داری‌ هستند با پایه‌ای‌ نسبتاً بلند که‌ مواد معطر را با قاشقی‌ مخصوص‌ (چَمْچَه‌) به‌ طول‌ سی‌ سانتیمتر به‌ داخل‌ آنها می‌ریزند .

مشکستان همواره آماده پاسخگویی به نظرات و انتقادات و پیشنهادات شما در دیدگاه پایین صفحه میباشد.